วันพุธที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ก้าวไปตามวิถี

จุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ คือ การสร้างแรงจูงใจในการเรียนรู้
อาจมีใครหลายคนสงสัยว่า คุณครูพาเด็กๆ เดินเล่นทำไม ชี้ชวนดูสิ่งต่างๆ นอกห้องเรียนเพื่ออะไร ทำไมต้องเก็บก้อนหิน ทำไมต้องปลูกต้นไม้ ทำไมต้อง...ฯลฯ สิ่งที่ทำเหล่านี้สำคัญกว่าการฝึกเขียนฝึกอ่านอย่างไร
การที่คนคนหนึ่งคิดจะทำอะไรขึ้นมาสักอย่าง ต้องเกิดจากใจที่อยากจะเรียนรู้จริงๆ การบ่มเพาะความรักในหัวใจจึงเป็นหน้าที่สำคัญที่คุณครูช่วยกันสร้างให้เกิดขึ้นกับเด็กนักเรียนก่อนที่จะนำพาเขามาเรียนรู้สิ่งที่เขาอยากเรียน
ผ่านมาถึงสัปดาห์ที่3 หลังจากที่ต่างคนต่างเดินต่างคนต่างเลี้ยว วันนี้เด็กๆ ก้าวตามทางเดียวกันโดยที่ไม่ได้รู้สึกว่าถูกบังคับ รู้แต่ว่าตัวเองรัก ชอบ และอยากจะเรียนเรื่องนี้จริงๆ ก้าวเล็กๆ ก้าวแรกถือว่าเป็นก้าวที่สำคัญมาก ถ้ามองผ่านความรู้สึกของเด็ก ความอยากที่จะเรียนรู้ก็จะไม่เกิดขึ้น
นี่คือเรื่องราวของพี่ป.1 ที่กว่าจะได้มาซึ่งหัวข้อที่อยากจะเรียน กว่าจะเป็น "Topic ภูเก็ตเมืองงาม" เขาต้องเดินทางผ่านเรื่องราวต่างๆ มากมาย ได้บาดแผลมาบ้างจากการโหนเถาวัลย์เพราะอยากทดสอบความแข็งแรงของมัน ได้ผดผื่นคันมาบ้างจากการบุกป่าฝ่าดง สัมผัสต้นไม้ใบหญ้า สัมผัสสัตว์ป่าตัวเล็กๆ มีหนอนคันตัวหนึ่งเดินหลงทางมา เด็กๆ ก็จับมาเลี้ยงไว้ เพราะอยากเรียนรู้ว่ามันใช้ชีวิตอย่างไร ขอบคุณพระอาทิตย์ สายลม ต้นไม้ใหญ่น้อย สัตว์และแมลงต่างๆ ที่เดินผ่านมา สิ่งเหล่านี้มีความหมายต่อการเรียนรู้มากมายค่ะ ขอบคุณที่เป็นเพื่อนร่วมทางของเด็กๆ ให้เดินมาถึงวันนี้
พี่ป.1 เรียนรู้ที่จะรักและอยากรู้จักถิ่นที่อยู่ของตนเอง อยากเขียนคำต่างๆ มากมายที่จะสื่อความหมายให้คนอื่นรับรู้ในสิ่งที่ตนเองทำค่ะ แล้วเรามาช่วยเป็นกำลังใจให้พี่ๆ มีความสุขกับการเรียนรู้กันนะคะ