สิ่งแรกที่ได้รับเมื่อก้าวไปถึงก็คือ "แก้วน้ำพลาสติก" พร้อมกับชาอุ่นๆ พอได้จิบชาปรับสภาพร่างกายให้อุ่นขึ้นแล้ว ก็มีเรื่องเล่าของแก้วน้ำส่วนตัว ขอบอกว่าส่วนตัวมากๆ ไกค์ที่น่ารักบอกว่าให้นำแก้วน้ำใบนี้ติดตัวตลอดเวลา ชนิดที่ว่า ไม่ว่าจะขึ้นเขาลงห้วยที่ไหนก็ต้องไม่ลืมเด็ดขาด เป็นภาระที่ทำให้เราต้องขมวดคิ้วไปพักหนึ่ง แต่แล้วทุกคนก็ต้องร้องว่า อ๋อออออ....ไปตามๆ กัน...
"ถ้าทุกคนพกแก้วน้ำส่วนตัวไปทุกที่ โลกก็จะลดขยะไปได้อย่างมากที่เดียว ขอใช้คำว่า"มหาศาล"ก็แล้วกันน่าจะเหมาะกว่า พวกแก้วพลาสติกบางๆ ที่วางเรียงแถวอยู่ในร้านค้าก็ไม่ต้องถูกนำมาใช้ ซึ่งทุกคนนำมันไปใช้แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ไม่กีนาทีก็บีบทิ้ง หารู้ไม่ว่ามันได้มาอย่างไร เริ่มจากตรงไหน ส่วนนี้คงไม่ต้องสาธยาย ทรัพยากรและพลังงานที่ถูกนำไปใช้ในการผลิตสิ่งของเหล่านั้นก็ได้หยุดพัก ได้นำไปผลิตของอย่างอื่นที่ใช้ได้ถาวรและไม่เป็นขยะ หรือถ้าเป็นแก้วแบบใช้ได้ถาวรตามร้านอาหารก็เหมือนกัน การใช้แก้วส่วนตัวก็ยังดีกว่าอีกนั่นแหละ ล้างครั้งเดียวเราใช้ได้ทั้งวัน ไม่ต้องระแวงเรื่องเชื้อโรคด้วย เพราะเราใช้ส่วนตัวคนเดียว แล้วถ้าใช้แก้วน้ำของร้านอาหาร เขาก็ต้องเอาไปล้างและในการล้างแต่ละครั้งก็สิ้นเปลืองน้ำไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ทรัพยากรของโลกทั้งนั้น เราต้องช่วยกันประหยัดน้ำไว้ใช้ในเรื่องที่จำเป็นมากจริงๆ อนาคตข้างหน้าไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่เร็วหรือช้าแค่ไหนที่ลูกหลานของเราจะต้องอยู่กันอย่างขาดแคลนน้ำ อะไรที่ช่วยกันได้เราก็ต้องช่วยกัน ประมาณนี้ค่ะ.."
ไม่ว่าจะลงไปรับประทานอาหารที่ไหน พวกเราก็จะถือแก้วน้ำใบนี้ไปด้วยทุกครั้ง ดื่มหมดก็เติม ดื่มหมดก็เติม ก็ดีนะ ไม่ต้องล้างเลยทั้งวัน ไม่สิ้นเปลืองจริงๆ ทั้งน้ำ ทั้งแรง ..ส่วนตั๊ว ส่วนตัว.. ไม่ต้องกลัวโรคภัยเบียดเบียน ลดความเครียดลงไปได้อีกต่างหาก ที่สำคัญได้ฝึกความรับผิดชอบด้วย เรื่องนี้ที่โรงเรียนเราก็ทำนะ ให้เด็กๆ รับผิดชอบเอาขวดน้ำส่วนตัวมาทุกวัน เด็กๆ จะรู้และจะเข้าใจไหมนะว่าพวกเขาได้กลายเป็น "ซุปเปอร์ฮีโร่พิทักษ์โลก" ไปแล้ว
แถมอีกนิดค่ะ ทุกคนก็ทำได้ เวลาไปไหนมาไหนพกเจ้าแก้วน้ำส่วนตัวไปด้วย บางคนใช้วิธีแวะซื้อน้ำดื่มบรรจุขวดตามร้านสะดวกซื้อต่างๆ น้ำหนึ่งขวดก็ใช่ว่าจะดื่มหมด ถือไปมาสักพักก็ขี้เกียจถือ มองซ้ายมองขวา..ทิ้งเลย อ๊ะ!..เพิ่มขยะอีกแล้ว แถมยังทิ้งน้ำดื่มอีก วันข้างหน้าถ้าไม่มีดื่มขึ้นมาน้ำตาจะไหลพรากกก..........ก เหมือนดังเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งของแม่ชีจากสมณรามของท่านธรรมาจารย์เจิ้งเหยียน เรื่อง ของข้าวแห้ง..แล้วค่อยเล่าต่อค่ะ
พยายาม..ที่จะ..ไม่ลืม..
ตอบลบ