กระบอกไม้ไผ่

          จุดเริ่มต้นของความเป็นฉือจี้ เริ่มมาจากกระบอกไม้ไผ่นี่แหละ ก็คือว่า ท่านธรรมาจารย์เจิ้งเหยียนท่านมีใจอยากจะช่วยเหลือคนที่ลำบาก ท่านก็เก็บออมเงินด้วยตนเอง แบ่งค่ากับข้าวใแต่ละวันหยอดลงในกระบอกไม้ไผ่ทุกวันทุกวัน จนสามารถนำเงินนั้นไปช่วยเหลือคนได้ เหล่าแม่ชีลูกศิษย์ของท่านเห็นก็ศรัทธาในความพยายามของท่านก็ทำเช่นกัน พวกแม่บ้านคนอื่นๆ ก็เกิดศรัทธาทุกคน เก็บออมเงินหยอดลงในกระบอกไม้ไผ่ทุกวัน พอได้เต็มก็เอามารวมกัน ส่งไปช่วยเหลือคนที่ลำบาก คนที่ประสบภัยพิบัติต่างๆ 
         เริ่มจากจุดเล็กๆ จนกลายมาเป็นศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ เป็นเพราะว่า ท่านธรรมาจารย์เจิ้งเหยียนท่านไม่มัวแต่เฝ้าถามว่าเป็นหน้าที่ของใคร ใครจะช่วย ทำไมคนที่มีหน้าที่เหล่านั้นไม่ทำอะไรเลย ... ป่วยการที่เราจะเฝ้าตามหา ท่านลงมือทำด้วยตนเองโดยไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค 
         คนเราเพียงแค่ลงมือทำ ทุกอย่างก็จะสำเร็จได้ในไม่ช้า หากผิดพลาดไปก็เริ่มใหม่ ไม่มีคำว่าสาย ..อย่าได้เที่ยวหาคำอื่นใดมาเป็นอุปสรรคให้กับชีวิต ลดความเป็นตัวตนลง ทำทุกอย่างเสมือนว่าเป็นสิ่งที่ตนเองต้องทำ (จริงๆ แล้วกระบอกไม้ไผ่มันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นหรอกนะ ..)